วันนี้มาหาหมอแผนกอายุรกรรม
ระหว่างรอหมอเรียก เห็นคนแก่ถูกเข็นมาอยู่ตรงหน้าคนแล้วคนเล่า บางคนถอนใจกับการรอคอย บางคนมือสั่นขยับปากเหมือนจะพูดแต่ไม่พูด คุณยายอีกคนนึงคอยเรียกหาลูก คุณตาคนนึงรูปร่างสูงใหญ่โครงหน้าในอดีตต้องหล่อแน่ๆ แต่วันนี้ลูกเข็นรถให้ เอามือลูบผมพ่อ พ่อเหม่อขยับขายากมาก ไม่หวงฟอร์มอะไรไว้เลย
คนเหล่านี้ครั้งนึงเคยเป็นหนุ่มสาว เคยดูแลตัวเอง ดูแลครอบครัว เคยปล่อยมุข เคยจีบสาว เคยงอนแฟน เคยเก็บตังค์เที่ยวเหมือนเราๆท่านๆทุกอย่าง แต่วันนี้เรื่องสำคัญของเค้าคงแค่ขอให้สุขภาพดี
ดูแล้วก็สลดใจวันนึงเราก็ต้องแก่ต้องเจ็บ มีคนมาเข็นรถ พูดช้าเพราะนึกคำไม่ออก(ทุกวันนี้ก็เริ่มมาละ) เดินไม่ถนัดเพราะปวดกระดูกเสื่อม และสุดท้ายก็ต้องตาย ตายแล้วก็ต้องเกิดใหม่มีพ่อใหม่แม่ใหม่แฟนใหม่เพื่อนใหม่ วนไปเรื่อยๆ
ที่ผ่านมาใช้ชีวิตเหมือนโลกหยุดเวลาให้เรา ไม่ทำสิ่งที่ควรทำให้เต็มที่ ไม่รักเต็มที่กับสรรพสิ่งและคน .....
ไม่อยากประมาทในการใช้ชีวิตแล้ว อุตส่าห์ได้เกิดมาแล้วร่างกายก็ยังเอื้อ เร่งละชั่ว ทำดี สร้างปัญญากันเหอะเอาจริงๆเอาให้คุ้มช่วงที่ทำได้ เอาให้ใกล้ปลายทางที่สุดคือการจบการเวียนว่ายไม่รู้จบนี้ดีกว่า
ป.ล. นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าไม่ใช่แค่ไม่ประมาทในการทำความดี จงไม่ประมาทในการเก็บตังค์ ใครคิดจะแก่ตามลำพัง สะสมตังค์ไว้จ้างบุรุษพยาบาลไว้ยกด้วยนะครัช
Search